بنیانگذار بابیت، سید على محمد شیرازى ملقب به «باب» است
مثال مضارع
فهم درست این اصل و قاعده رفتاری قرآنی - که در واقع یک نظام رفتاری را در خود جای داده است - نیازمند
اسم مرفوع أو ضمير في محل رفع يدل على من قام بالعمل ويأتي بعد الفعل
فصل 8 باب افعلال
فكل من المصدرين إثمار ، وتهاون وقع موقع نائب الفاعل ، وأعرب إعرابه كما لو كان اسما صريحا
خاتميّت، نفى بابيّت (به ضميمه ى كتاب شناسى نقد بابيّت) اشاره پيش از اين در مقاله ى (از شيخى گرى تابابى گرى) آمده بود كه ميرزا على محمد شيرازى معروف به (باب) ادّعاهاى دروغينى مانند: (باب بقية الله)، ذكريت، مهدويت و(رسالت) را
ب- أن يكون المفعول محصورا فيه